ترجمه‌کاوی

قصد ما از طرح گاه و بی‌گاه خطاهایی که در ترجمه‌ها می‌بینیم، چیزی جز این نیست که به خود و دیگران یادآور شویم که حوزه‌ی علوم انسانی و اجتماعی بیش از سایر حوزه‌ها از ضعف شدید در زمینه‌ی ترجمه آسیب می‌بیند. مسأله فقط این نیست که برخی ترجمه‌ها گنگ یا نارسا هستند. مسأله در بسیاری از مواقع این است که اساساً آن‌چه از متون این حوزه برمی‌آید، یکسره گمراه‌کننده و حتی در تعارض با آن معنایی است که با ترجمه‌ی درست از متن مستفاد می‌شود. همین ترجمه‌های ضعیف به اجتماع علمی ما می‌آیند و ارجاعات ما به آن‌ها مترادف با مشروعیت‌بخشی به مضامین و مفاهیم و برداشت‌هایی است که اساساً قابل‌ مناقشه هستند. ما این را نمی‌پسندیم و در حد بضاعت خود برای تغییر این روند می‌کوشیم.     Such a system offers the governed the possibility of appealing the decision of a lower office to its higher authority, in a definitely regulated manner. ❌ چنین نظامی به تابعین امکان می‌دهد در مورد تصمیم‌های اداره‌ی پایین‌تر، به شیوه‌ای کاملا قانونی از مرجع بالاتر پژوهش‌خواهی کنند. (ص ۲۲۶) ✅#برگردان_درست: چنین نظامی به اتباع حکومت امکان آن را می‌بخشد که به شیوه‌ای کاملاً نظام‌یافته، درباره‌ی تصمیمات یک منصب اداری…

For many, the death of socialism, both in reality and in the imagination, has spelled the final death of Marxism. Nonetheless, Marxism continues to offer the most comprehensive critique of capitalism as well as a compelling guide to feasible alternatives. Indeed, the longevity of capitalism guarantees the longevity of Marxism. But longevity also implies reconstruction. As capitalism rebuilds itself so must Marxism. It is after all a theoretical tradition that claims ideas change with the material world they seek to grasp and transform. Thus, every epoch fashions its own Marxism, elaborating that tradition to tackle the problems of the day. In this article I offer the outlines of a Sociological Marxism that emerges from the hitherto unexamined and unexpected convergence of the mid-twentieth-century writings of Karl Polanyi and Antonio Gramsci. That they both, independently, converged on the concept of “society” from very different Marxist traditions suggests they were grappling with something novel and important. Indeed, it is the thesis of Sociological Marxism that the dynamism of “society,” primarily located between state and economy, is a key to the durability and transcendence of advanced capitalism, just as its fragility proved to be the downfall of Soviet communism. I…

۱ Even in liberal capitalism the market did not assume the functions of social integration alone. The class relationship could assume the unpolitical form of the relation of wage labor to capital only when the general prerequisites for the continued existence of capitalist production were fulfilled by the state. Only state functions that supplement, but are not subject to, the market mechanism make possible unpolitical domination through private appropriation of socially produced surplus value. ❌ حتی در جوامع لیبرال نیز بازار وظایف یکپارچه‌سازی اجتماعی را به تنهایی عهده‌دار نشده است. روابط طبقاتی تنها زمانی شکل غیرسیاسی رابطه‌ی کار دستمزدی با سرمایه را پیدا می‌کند که دولت بتواند مقتضیات کلی را برای تداوم تولید سرمایه‌داری فراهم آورد. تنها دولت می‌تواند از عهده‌ی انجام این کارکرد تکمیل‌کننده‌ی سازوکار بازار برآید و تابع این سازوکارها نباشد. بدین‌ترتیب، دولت وسایل سلطه‌ی غیرسیاسی را از طریق تملک خصوصی ارزش اضافی تولید‌شده‌ی اجتماعی فراهم می‌آورد. برگردان #جهانگیر_معینی – از کتاب بحران مشروعیت – یورگن هابرماس – #نشر_گام‌نو – چاپ سوم (۱۳۹۴) – صفحه‌ی ۱۲۹ ✅ #برگردان_درست: حتی در سرمایه‌داری لیبرال نیز [عنصر] بازار به تنهایی کارکرد انسجام‌بخشی اجتماعی را پذیرا نشد. روابط طبقاتی تنها هنگامی توانستند صورت غیرسیاسی روابط میان کار مزدی و…

به زعم ما برگردان اکبر احمدی از کتاب «ساخت جامعه»ی گیدنز در زمره‌ی برگردان‌هایی قرار می‌گیرد که به تجدیدنظر و ویراستاری جدی نیاز دارند و به شکل کنونی نمی‌توان آن‌ها را قابل استفاده دانست. در ادامه به نمونه‌هایی از خطاهای برگردان احمدی از این کتاب اشاره می‌کنیم:

غلامعلی خوشرو • کیهان فرهنگی، مرداد ۱۳۶۶، شماره ۴۱، صص ۲۰-۲۱ •   کتاب قواعد روش جامعه‌شناسی تألیف امیل دورکیم جامعه‌شناس نامور فرانسوی، یکی از متون اصلی در زمینه‌ی روش جامعه‌شناسی است. این کتاب نزدیک صد سال است که باب یکی از مهمترین مباحث روش‌شناسی در زمینه‌ی امور اجتماعی را گشوده، و مباحثات پایان‌ناپذیری را به دنبال آورده است.