برگردان گفتارها

پویش‌های عقب‌نشینی: گفت‌وگویی با رابرت برنر

گفت‌و‌گوی باسکار سونکارا[۱] با رابرت برنر[۲] درباره‌ی نیروهایی که دولت رفاه آمریکایی را ساخت و درعین‌حال ویران کرد.[۳]  برگردان: شقایق یوسفی‌مقدم • باسکار سونکارا: مردم به هنگام فکر کردن به نیودیل[۴]، دو روایت مهم از آن دوره در ذهن دارند. بر اساس یکی از این روایت‌ها فرانکلین روزولت، قهرمانی است که گروهی از کارگران را علیه آن کلان‌‌سرمایه‌دارانی[۵] می‌شوراند که ما را به رکود اقتصادی کشانده بودند. در سوی دیگر طیف، کسانی هستند که ماجرا را طوری روایت می‌کنند که گویی روزولت صرفاً در جهت منافع آن نخبگانی عمل می‌کرد که به اندازه‌ی کافی هوشمند بودند تا خواستار نجات سرمایه‌داری از [آفات] خودش شوند. شما کدام یک از این‌ها را به حقیقت نزدیک‌تر می‌یابید؟ رابرت برنر: فکر می‌کنم کلید ظهور اصلاحات نیودیل، دگردیسی در ویژگی‌ و سطح مبارزاتی طبقه‌ی کارگر بود. در سال اول یا دوم انتخاب روزولت، شاهد ظهور ناگهانی جنبش توده‌ای و مبارزه‌جویانه‌ی طبقه‌ی کارگر بودیم. این موضوع به تعبیری مبنای مادی لازم برای دگرگونی آگاهی‌ طبقه‌ی کارگر و سیاست‌هایی را فراهم می‌کرد که اصلاحات روزولتی را امکان‌پذیر کردند. با خیزش و رادیکالیزه‌شدن نیروی کار که در پی جنگ جهانی اول رخ داد، مبارزه‌جویی کارگران افت کرد؛ در دهه‌ی ۱۹۲۰ شاهد ظهور طبقه‌ی سرمایه‌دار آمریکایی…