ماه: آبان ۱۳۹۸

چرا فمینیست‌ها زندگی روزمره را جدی می‌گیرند

سینتیا ان‌لو • برگردان و تلخیص[۱]: حمید قیصری • امر «روزمره»، بنابر تعریف آن، چیزی جزئی و کم‌اهمیت است و به نظر نمی‌رسد از شأن و جایگاه خاصی برخوردار باشد. چگونه ممکن است توجه به این‌که صبحانه را چه کسی درست می‌کند، چیزی بر توانایی‌های تحلیلی ما بیافزاید؟ چگونه نظارت بر شستشوی لباس‌ها می‌تواند درک عمیق‌تری از امور به ما بدهد؟ اهمیت دادن به گفتگوهای معمول و بی‌تکلف در آسانسور یا مزه‌پرانی‌های پیش از شروع جلسات، فقط قوای فکری ارزشمندمان را تلف می‌کند. امر روزمره روتین و سرراست است؛ امری است مشتمل بر آن چیزهایی که عادی و فاقد خاصیت استثنایی به نظر می‌رسند. امر روزمره عاری از عنصر «تصمیم‌گیری» و در ظاهر امری «پیشاسیاسی»[۲] است. تا دوره‌ای که به طرزی خجالت‌آور طولانی بود، من توجهی به امر روزمره نداشتم. البته که روزمرگی جزئی از زندگی‌ام بود. روابطم با دیگران – از مصاحبه‌شوندگان و همکارانم گرفته تا دوستان عام و خاص – متکی بود بر روتین‌های روزمره‌ای که به اشکال گوناگون با روتین‌های آنان گره می‌خورد. با این‌حال، هنگامی که رسماً درگیر کارهای تحلیلی شدم، هیچ به فکرم نرسید که بخشی از کارم شرح جزئیات آن روتین‌ها باشد. فرض من آن بود که وظیفۀ من به عنوان پژوهش‌گر و تحلیل‌گر…